‘Op deze manier kan ik mensen verder helpen,
in de sport én in het leven’
Op zoek naar een leuke vorm van bewegen, kwam de destijds 13-jarige Len van Dort uit bij rolstoelbasketbal. Inmiddels is hij 29 en basketbalt hij nog steeds, op eredivisieniveau. Om nog meer met zijn passie bezig te zijn, is hij sinds het seizoen 2021/2022 ook trainer-coach van verschillende teams bij SC Antilope in Utrecht. “Mijn insteek: jezelf in de kijker spelen met slimme tactieken.”
Als kind was Len niet zo sportief. Maar toen hij op twaalfjarige leeftijd een ongeluk kreeg waardoor zijn rechter onderbeen moest worden geamputeerd, kwam daar verandering in. “Ineens zat ik de hele dag en ik wilde mijn energie kwijt. Van verschillende rolstoelsporten werd ik niet echt enthousiast, maar rolstoelbasketbal trok me wel. Ik ben gaan kijken en heb me opgegeven om mee te doen. Die eerste keer vond ik meteen heel tof: dit was wel wat serieuzer dan maar wat met een bal gooien! Uiteraard rolde ik er in het begin maar wat achteraan, maar op een gegeven moment kon ik meekomen met de rest en werd het pas écht leuk. Het gaat snel en kost veel energie, maar ik kom altijd vol enthousiasme van het veld. En het mooie is: je wordt elke keer weer een beetje beter. Dat werkt heel motiverend. Ik wil graag mijn grenzen verleggen.”
Niet zielig, maar stoer
Ook anderen viel het op dat Len het rolstoelbasketballen steeds beter af ging. Zo werd hij gevraagd voor eredivisiewedstrijden, het nationale team en deelname aan de Europacupwedstrijden. “In het begin mocht ik meestal alleen de laatste minuut het veld op, als toch al duidelijk was dat we niet meer konden verliezen”, vertelt hij lachend. “Maar het was een ontzettend mooie ervaring. Vooral omdat ik merkte dat het er, ondanks de beperkingen van de deelnemers, toch vrij stevig aan toe gaat. Hierdoor zien veel mensen je niet als zielig, maar stoer. Dat is een verademing. Bovendien is de sfeer erg goed.”
Trainen, coachen en zelf meespelen
Len werd met zijn team landskampioen en zat in de voorselectie van de paralympics, maar hij bleek niet goed genoeg te zijn voor de daadwerkelijke deelname. “Dat was wel even een domper. Daarna wilde ik vooral nog voor mijn plezier basketballen. Ik dacht dat mijn ambities verdwenen waren, maar een wedstrijd met 50 punten verschil verliezen, was toch mijn eer te na. Dus toen ik na een jaar of vijf werd gevraagd trainingen te komen geven, greep ik die mogelijkheid graag aan. Ik ben nu bij SC Antilope trainer-coach van de toernooidivisie B en speler-coach bij de eredivisie. Een mooie combinatie!”
Slimmigheidjes delen
Wat betekent basketbal voor Len? “Ik word er blij van en het geeft me energie. En het is mooi dat ik nu mensen op weg kan helpen. Zodat ze verder komen in deze sport, maar ook als het gaat om hun mobiliteit én in het leven in het algemeen. Rolstoelbasketbal is niet alleen mooi, maar als speler heb je ook een bepaalde tactiek nodig. De slimmigheidjes en trucjes die ik de afgelopen jaren heb geleerd, deel ik graag met anderen. Bovendien is trainen, coachen en sporten mijn sociale uitje: ik ben dan onder de mensen en ‘normaal’. Mijn advies? Wil je iets leuks doen? Kom een keer naar een training kijken. Lijkt het je wat? Vraag dan of je een stoel mag lenen en kom meedoen. Probeer het gewoon, thuis zitten kan altijd nog!”
