‘Strijden tegen het stigma’
Kees-Jan van der Klooster was 23 jaar toen hij tijdens het snowboarden de balans verloor en in een afgrond viel. Hij voelde meteen dat het niet meer goed ging komen met zijn rug, maar ook dat hij er iets van zou maken. Met diezelfde vastberadenheid en energie geeft hij nu rolstoelvaardigheidstrainingen aan kinderen en volwassenen. Die fysieke training is een mooi vehikel om bij zijn cursisten een mentale omslag te bewerkstelligen.
“Ik ben een nuchter mens met een sterk karakter; dat heeft me geholpen toen ik hoorde dat ik een dwarslaesie had. Iedereen zei dat de klap nog wel zou komen, maar daar wacht ik tot op de dag van vandaag nog op. Je kunt er wel zwaar aan tillen, maar met een lage tot middelhoge laesie kan je echt nog veel. Ik heb na het ongeluk mijn oude sporten weer opgepakt, in de vorm van zitwakeboarden en zitskiën. Met skiën bereikte ik twee maal de Paralympische Spelen en won ik goud op de X-games in 2008. Het bracht me twaalf jaar lang over de hele wereld, en al die jaren heb ik veel grenzen verlegd en stigma’s doorbroken.” Botoxbehandeling “In het begin katheteriseerde ik heel weinig. Ik gebruikte de uritips condoomkatheter, maar die latexsoorten werkten niet zo goed voor mij. In 2007 kreeg ik de eerste botoxbehandeling tegen een spastische blaas en sindsdien is mijn blaas veel rustiger. Daardoor red ik het nu prima met vijf tot zeven keer katheteriseren per dag. Natuurlijk gaat het niet altijd goed, maar door zo’n ongelukje laat ik me niet uit het veld slaan. Wat mij voor mij telt, is het gemak van SpeediCath. De katheter is meteen gebruiksklaar, omdat het vocht er al bij in zit. Ik heb ook nog wel SpeediCath Compact Man geprobeerd, maar dat was niets voor mij, dus ik houd het bij de routine die ik inmiddels heb gevonden.” Eenzijdige beeldvorming “Wat mij al snel stoorde, was de eenzijdige beeldvorming rondom gehandicapten. Mensen onderschatten wat je kan en overwaarderen wat je doet. Dat is een giftige cocktail die de eigenwaarde van mensen met een handicap ondermijnt. Het is irritant als mensen mij benaderen alsof ik het zelf niet kan bedenken, alsof het al knap is dat ik mijn dagelijkse boodschappen doe.”

“Mensen onderschatten wat je kan en overwaarderen wat je doet. Dat is een giftige cocktail die de eigenwaarde van mensen met een handicap ondermijnt.”
Omstanders snellen toe om je te helpen bij de gewoonste dingen. Dat is natuurlijk vriendelijk bedoeld, maar uiteindelijk ontneem je mensen hun eigen regie en breng je ongewild krassen aan in hun zelfvertrouwen. Als je in een rolstoel zit, moet je best stevig in je schoenen staan om vriendelijkheid af te wijzen, maar zo voorkom je dat je naar het stigma gaat leven. Uiteraard liggen de fysieke mogelijkheden voor iedereen anders, maar die eigen regie bepaalt of je naar jezelf kijkt als een mens met een handicap of een gehandicapte.” Andere mindset “In 2008 heb ik de daad bij het woord gevoegd en ben ik K-J Projects gestart. Ik zegde alle uitkeringen op en sprong in het diepe. Met mijn bedrijf geef ik voorlichtingslessen op scholen en rolstoelvaardigheidstrainingen. Deze worden gegeven door ervaringsdeskundigen die precies weten hoe de samenleving onze klanten benadert, jong en oud. Eigenlijk leren wij onze deelnemers dat zij er kunnen en mogen zijn, dat zij zichzelf als mens serieus moeten nemen. De mentale omslag naar een ander perspectief en een andere mindset is in die zin belangrijker dan het fysieke trucje om met de rolstoel te leren omgaan. Ik geef altijd het voorbeeld van een vriend die tot aan zijn nek verlamd is. Hij kan nog niet eens aan zijn eigen neus krabben, maar hij bepaalt wel wanneer en door wie dat gebeurt. Vaak is het niet de beperking die mensen verlamt, maar de situatie. Zodra onze klanten dat gaan zien, komen zij in een heel andere modus die hen brengt tot eigen oplossingen.”
www.wheelchairskillsteam.nl